Lancet mecmuasında yayınlanan incelemede, Austin’deki Texas Üniversitesi’nde insan gelişimi ve aile bilimleri profesörü olan Elizabeth Gershoff, dayak üzere fizikî cezaların çocukların gelişimi için ziyanlı olduğunu söyledi: “Ebeveynler çocuklarına vuruyor, zira bunu yaparlarsa çocuklarının davranışlarının güzelleşeceğini düşünüyorlar. Maalesef araştırmamız, fizikî cezanın çocukların davranışlarını güzelleştirmediğini, bunun yerine daha da kötüleştirdiğini gösteren açık ve ikna edici deliller buldu.”
FİZİKÎ CEZADAN SONRA DAVRANIŞLARI DAHA DA BERBATLAŞTI
Ebeveynlerin bir çocuğu disipline etmek için seçtiği dayağın ya da öteki fizikî cezaların incelendiği araştırma, çocuk istismarı olarak nitelendirilebilecek kelamlı ve ağır fizikî ceza cinslerini başka tuttu. İncelemedeki birtakım çalışmalar, fizikî ceza ile bağlı olumsuz tesirleri ortaya çıkardı.
Gershoff, 19 bağımsız çalışmanın 13’ünde vurmanın ve öteki cezalandırma biçimlerinin vakit içinde daha fazla dışsal problemli davranış yarattığını belirtirken; saldırganlık, antisosyal davranış ve okuldaki yıkıcı davranışların artması üzere olumsuz tesirlerine de dikkat çekti.
MARİFET KAZANMADA ZAYIF KALIYORLAR
İncelemede, çocuğun cinsiyeti yahut etnik kökeni ne olursa olsun, fizikî olarak cezalandırılan çocukların olumsuz etkilendiği gözlemlendi. Güney Amerika’da Kolombiya’da yapılan bir araştırma, fizikî olarak cezalandırılan küçük çocukların, fizikî olarak cezalandırılmayanlara nazaran daha az bilişsel maharet kazandığı ortaya çıktı.
Gershoff ve grubunun gözden geçirdiği çalışmalardan yedisi, fizikî cezanın sıklığı ile bir çocuğun vakit içindeki olumsuz davranışları ortasındaki alakayı inceledi. Araştırma takımı, fizikî cezanın öfke nöbetlerini, tartışmacı ve meydan okuyan davranışları, faal meydan okuma ve kurallara uymayı reddetmeyi, kindarlığı, kibirliliği artırdığını buldu.
250 MİLYON ÇOCUK İÇİN FİZİKÎ CEZALANDIRMALAR YASAL
UNICEF’e nazaran 2017 prestijiyle, 2 ila 4 yaş ortasındaki çocukların yaklaşık yüzde 63’ü (yaklaşık 250 milyon çocuk) tokat atılmasına müsaade verilen ve bakıcıları tarafından tertipli olarak fizikî cezaya maruz kalan ülkelerde yaşıyor. ABD’de 50 eyaletin tamamı, ebeveynlerin çocuklarına fizikî ceza vermelerinin yasal olduğunu söylüyor.
EBEVEYNLERİN KUŞAKLARI DEĞİŞİRKEN DAYAK DA AZALIYOR
Nisan ayında yayınlanan bir araştırma ise çocukların evvelki jenerasyonlara nazaran daha az dayak yediğini ortaya çıkarıyor. Y nesli ve X jenerasyonu ebeveynler ortasındaki değişen tavırlar nedeniyle, 1993 ve 2017 yılları ortasında ABD’de dayağın azaldığı düşünülüyor.
Araştırmaya nazaran, ebeveynlerin yaklaşık yüzde 50’si 1993’te bir çocuğu dövdüğünü bildirdi, lakin 2017’de bu sayı yüzde 35’e düştü. Bununla birlikte, çocuk istismarı konusunda uzmanlaşmış Dr. Robert Sege, Amerikan Pediatri Akademisi tarafından belirlenen 2018 standartlarına nazaran bu sayının hâlâ çok yüksek olduğunu söyledi.
DAYAK VE KELAMLI HAKARET ASLA KULLANILMAMALI
Amerikan Pediatri Akademisi’nin bedensel ceza konusundaki siyaset bildirisinin baş muharriri Sege, “Ebeveynler asla çocuklarına vurmamalı ve asla çocuğu küçük düşürecek yahut utandıracak kelamlı hakaretler kullanmamalı” dedi.
Çocuklara Karşı Şiddete Son Vermek Üzere Oluşturulmuş Global Ortaklık’a nazaran, global olarak 62 ülke çocuklara her ortamda fizikî ceza verilmesini yasakladı ve 27 ülke daha bunu yapmayı taahhüt ediyor.
31 ÜLKEDE ÇOCUĞA KARŞI KIRBAÇ VE SOPA KULLANIMINA MÜSAADE VERİLİYOR
Atılan bu adımlara karşın, dünyadaki çocukların yalnızca yüzde 13’ü kanunen her türlü bedensel cezadan büsbütün korunuyor ve 31 ülke hâlâ küçükler tarafından işlenen hatalar için bir ceza olarak kırbaçlama ve sopaya müsaade veriyor.
Birleşmiş Milletler 2006 Çocuk Haklarına Dair Sözleşme’de çocukların bedensel yahut aşağılayıcı ceza biçimlerinden korunma ve özgürlük hakları olduğu belirtilirken BM Genel Şurası sürdürülebilir amaç olarak da çocukların her türlü şiddetten korunmasını belirledi.
DAYAK YERİNE NE YAPILMALI?
Amerikan Pediatri Akademisi, çocukları cezalandırmak için dayak yerine bir dizi alternatif öneriyor. Sege, tekniklerin çocuğun yaşına bağlı olduğunu söylüyor: “İlk yıl boyunca bebeklerin öğrenmesi gereken şey sevgi. Ağlamak ve ortalığı dağıtmak üzere yeni yeteneklerini keşfederken bile sevgi çok değerli. Bu nedenle ebeveynler onlara bu olumsuz hareketleri daha az yapmaları için öteki şeyler vererek dikkatlerini dağıtmalılar. Yapabilecekleri tek şey bu.”
GENÇLER DAVRANIŞLARININ SORUMLULUĞUNU ALMAYI ÖĞRENMELİ
